Obłogi produkuje się z drewna brzozowego, bukowego, lipowego, olchowego, topolowego, wierzbowego, sosnowego, świerkowego i jodłowego. Dopuszczalny jest wyrób z drewna innych rodzajów.
Grubość obłogów powinna wynosić od 1,0 do 3,0 mm, lecz za zgodą stron mogą być produkowane i dostarczane obłogi innych grubości.
Obłogi dzieli się na dwie klasy jakości, przy czym przy klasyfikacji nie bierze się pod uwagę sposobu skrawania. W obłogach obu klas dopuszczalne są zaciągi, zaparzenia, plamy garbnikowe i pleśniowe, sinizna i zbrunatnienie.
W I klasie dopuszczalne są pasma zgnilizny twardej, zajmującej do 1/5 powierzchni płata, sęki zdrowe zrośnięte o średnicy do 30 mm, sęki nadpsute, częściowo zrośnięte i zepsute o średnicy do 20 mm w liczbie 3 na 1 m2, pęcherze żywiczne, zabitki i zakorki długości do 50 mm w liczbie 2 na 1 m2, przeżywiczenie do 1/10 powierzchni płata, pęknięcia nie schodzące się długości do 20 cm i szerokości 2 mm w liczbie 2 sztuk na 1 m2 oraz 2 otwory owadzie o średnicy od 5 do 10 mm na m2.
W II klasie zgnilizna twarda może zajmować do 1/2 powierzchni płata. Dopuszczalne są sęki zdrowe zrośnięte bez ograniczenia, sęki nadpsute, częściowo zrośnięte i zepsute o średnicy do 35 mm w liczbie 5 sęków na Im2, pęcherze żywiczne, zabitki i zakorki długości do 100 mm w liczbie 4 na 1 m2, przeżywiczenia na 1/5 powierzchni płata, pęknięcia nie schodzące się długości do 40 cm, a szerokości do 5 mm w liczbie 5 na 1 m2, jak również nie więcej niż 20 otworów owadzich na 1 m2.
