1
Przedstaw się na Domidrewno / Odp: Dzień dobry... czy też już wieczór :)
« dnia: 25 Listopad 2014, 23:28:00 czas Polski »
Witam 
19 Marzec 2025, 21:03:14 czas Polski
Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Strony: [1] 2
2
Przedstaw się na Domidrewno / Odp: Witam wszystkich bardzo serdecznie.
« dnia: 23 Listopad 2014, 00:11:20 czas Polski »
Też chciał bym kiedyś wystąpić tak jak ty i zostać GWIAZDĄ
3
Przedstaw się na Domidrewno / Odp: Witam wszystkich bardzo serdecznie.
« dnia: 22 Listopad 2014, 23:49:00 czas Polski »
To ciebie dziś widziałem u Jarka w LIVE ?
?
4
Przedstaw się na Domidrewno / Odp: Witam wszystkich bardzo serdecznie.
« dnia: 22 Listopad 2014, 23:41:54 czas Polski »
O to super sprawa, cieszę się że już wcześniej miałeś okazję zobaczyć moją stronę.
5
Przedstaw się na Domidrewno / Odp: Witam wszystkich bardzo serdecznie.
« dnia: 22 Listopad 2014, 23:26:31 czas Polski »Witaj na forum! A ja znałem ten profilBardzo się cieszę a jak znałeś mój profil ?
6
Liściaste / Drewno naturalne i systematyka jego wad technicznych
« dnia: 22 Listopad 2014, 23:16:24 czas Polski »
Drewno naturalne i systematyka jego wad technicznych
1. „Drewno naturalne” - każda dowolnie wielka i dowolnie ukształtowana bryła zdrewniałej tkanki roślinnej która:
a) została wycięta w całości z jednego drzewa lub krzewu
b) poza skrawaniem, suszeniem i gięciem nie została poddana żadnym innym procesom technologicznym.
2. Materiały drewnopochodne – otrzymuje się z drewna naturalnego po usunięciu lub złagodzeniu niektórych jego wad. Dwie zasadnicze grupy materiałów drewnopochodnych.
Drewno ulepszone, które składa się zawsze tylko z jednej bryły drewna naturalnego i obejmuje następujące odmiany.
drewno termicznie uszlachetnione, lub w inny sposób hydrofobizowane,
drewno warzone lub parzone,
drewno powleczone,
drewno nasycone,
drewno ścieśnione.
Tworzywo drzewne, te wszystkie materiały drewnopochodne, które:
uprzednio poddaje się procesowi rozdrobnienia, a następnie łączy się w nowy jakościowo produkt;
w stanie zupełnie suchym zawierają co najmniej 50% chemicznie rozłożonej substancji drzewnej;
mają charakter półfabrykatów przeznaczonych nie do bezpośredniego użytkowania, lecz do tworzenia bezpośrednio użytecznych konstrukcji.
Metody usuwania lub łagodzenia wad technicznych drewna naturalnego.
W celu usunięcia lub choćby tylko złagodzenia wad technicznych drewna naturalnego opracowano wiele różnych metod, można następująco usystematyzować i scharakteryzować.
1. Zwalczanie wad drewna naturalnego wynikających z chemicznej budowy substancji drzewnej
Metody zmierzające do tego celu można podzielić na trzy zasadnicze grupy:
metody bezpośrednie, mające na celu osłabienie fizykochemicznej aktywności substancji drzewnej;
metody pośrednie, mające na celu odgrodzenie substancji drzewnej od otaczającego ją środowiska;
metody pośrednie, mające na celu usunięcie lub złagodzenie ujemnych skutków fizykochemicznej aktywności substancji drzewnej.
2. Zwalczanie wad drewna naturalnego wynikających z anatomicznej budowy tkanki drzewnej
Ponieważ danej przez przyrodę anatomicznej budowy naturalnej tkanki drzewnej zmieniać i ulepszać nie można, dlatego do zwalczania tej grupy wad wchodzą jedynie metody pośrednie, zmierzające do usuwania lub łagodzenia ujemnych skutków anatomicznej budowy drewna. W tej grupie wyróżnia się następujące grupy metod::
metody mające na celu zmniejszenie anizotropii mechanicznych właściwości drewna naturalnego;
metody mające na celu poprawienie mechanicznych właściwości normalnie zbudowanej tkanki drewna naturalnego;
metody mające na celu poprawienie mechanicznych właściwości drewna naturalnego obarczonego wadami
Metody bezpośrednie, mające na celu osłabienie fizykochemicznej aktywności substancji drzewnej
Ponieważ usunięcie powinowactwa substancji drzewnej do tlenu atmosferycznego jest w niskich temperaturach zbędne, a w wysokich temperaturach jak dotąd niemożliwe, dlatego omawiana grupa metod ogranicza się w praktyce do zwalczania powinowactwa substancji drzewnej do wody. Celem tej grupy metod jest bezpośrednie zlikwidowanie samego źródła wady, tj. usunięcie lub choćby tylko osłabienie powinowactwa substancji drzewnej do otaczającego ją środowiska.
Spośród metod bezpośredniej hydrofobizacji drewna należy wymienić następujące, częściowo znane od dawna, a częściowo opracowane dopiero w ostatnich latach.
Parzenie drewna – oddziaływanie na drewno gorącą wodą, a zwłaszcza parą wodną o podwyższonym ciśnieniu. Zabieg ten praktycznie zmniejszenia higroskopijności drewna i opiera się na szeroko rozpowszechnionym, choć jeszcze niedostatecznie udokumentowanym przekonaniu, że drewno warzone lub parzone, a następnie wysuszone, wykazuje podczas wtórnego nawilżania zmniejszoną skłonność do wchłaniania wody.
Termiczna hydrofobizacja drewna – polega na ogrzewaniu suchego drewna do temperatury około 260°C, przy możliwie ograniczonym dostępie tlenu. Uzyskuje się w ten sposób wyraźne i trwałe przesunięcie krzywych równowagi higroskopijnej drewna w kierunku niższych wilgotności równoważnych – metoda ta nie znajduje praktycznego zastosowania.
Chemiczna hydrofobizacja drewna – wszystkie te metody, które zmierzają do hydrofobizacji substancji drzewnej przez poddanie jej pewnym trwałym przemianom chemicznym. Wspólną myślą przewodnią tych metod jest:
a) wprowadzenie do tkanki drzewnej pewnych monomerów (np. styrenu);
b) poddanie wprowadzonych do tkanki monomerów polimeryzacji przez wystawienie nasyconego drewna na działanie promieniowania o dużej energii.
Zabiegi te opierają się na założeniu, że powstający w drewnie polimer wiąże się chemicznie ze składnikami drewna, a więc tworzy układ drewno—polimer o charakterze tzw. kopolimeru szczepionego.
W praktyce tylko nieznaczna część wprowadzonego do tkanki monomeru tworzy ze składnikami drewna pożądany kopolimer, a reszta przekształca się w homopolimer, wypełniający przestrzenie wolne w błonach komórkowych.
Niezależnie jednak od tego rodzaju trudności, drewno hydrofobizowane metodą radiacyjnej polimeryzacji nabiera cech materiału, który zajmu jak gdyby pozycję pośrednią między drewnem naturalnym a tworzywem sztucznym. Zachowując w zasadzie swój pierwotny wygląd, drewno takie wykazuje nie tylko zredukowaną do minimum higroskopijncść, lecz także poprawę wielu innych właściwości, takich jak np. wytrzymałość mechaniczna, twardość i odporność na korozję biologiczną.
Z uwagi na wysokie koszty produkcji, drewno hydrofobizowane chemicznie wytwarzane jest w znikomo małych ilościach. Służy ono głównie do wyrobu przyrządów sportowych.
Hydrofobizacja - proces nadawania powierzchniom materiałów hydrofilowych, tj. zdolnych do wchłaniania wody własności hydrofobowych tj. odpychania wody. Hydrofobizację przeprowadza się w celu zapobiegania wnikaniu wody w głąb struktury materiałów.
Higroskopijność - podatność niektórych substancji na przyciąganie wilgoci. Woda ta może pochodzić z pary wodnej znajdującej się w powietrzu, z wilgoci znajdującej się w gruncie, z rosy osadzającej się na powierzchni substancji itp. Higroskopijność występuje wtedy, gdy woda przenika z miejsca kontaktu z materiałem do jego sąsiednich obszarów w głąb.
Anizotropia – wykazywanie odmiennych właściwości (rozszerzalność termiczna, przewodnictwo elektryczne, współczynnik załamania światła, szybkość wzrostu i rozpuszczania kryształu) w zależności od kierunku. Ciała anizotropowe wykazują różne właściwości w zależności od kierunku, w którym dana właściwość jest rozpatrywana
1. „Drewno naturalne” - każda dowolnie wielka i dowolnie ukształtowana bryła zdrewniałej tkanki roślinnej która:
a) została wycięta w całości z jednego drzewa lub krzewu
b) poza skrawaniem, suszeniem i gięciem nie została poddana żadnym innym procesom technologicznym.
2. Materiały drewnopochodne – otrzymuje się z drewna naturalnego po usunięciu lub złagodzeniu niektórych jego wad. Dwie zasadnicze grupy materiałów drewnopochodnych.
Drewno ulepszone, które składa się zawsze tylko z jednej bryły drewna naturalnego i obejmuje następujące odmiany.
drewno termicznie uszlachetnione, lub w inny sposób hydrofobizowane,
drewno warzone lub parzone,
drewno powleczone,
drewno nasycone,
drewno ścieśnione.
Tworzywo drzewne, te wszystkie materiały drewnopochodne, które:
uprzednio poddaje się procesowi rozdrobnienia, a następnie łączy się w nowy jakościowo produkt;
w stanie zupełnie suchym zawierają co najmniej 50% chemicznie rozłożonej substancji drzewnej;
mają charakter półfabrykatów przeznaczonych nie do bezpośredniego użytkowania, lecz do tworzenia bezpośrednio użytecznych konstrukcji.
Metody usuwania lub łagodzenia wad technicznych drewna naturalnego.
W celu usunięcia lub choćby tylko złagodzenia wad technicznych drewna naturalnego opracowano wiele różnych metod, można następująco usystematyzować i scharakteryzować.
1. Zwalczanie wad drewna naturalnego wynikających z chemicznej budowy substancji drzewnej
Metody zmierzające do tego celu można podzielić na trzy zasadnicze grupy:
metody bezpośrednie, mające na celu osłabienie fizykochemicznej aktywności substancji drzewnej;
metody pośrednie, mające na celu odgrodzenie substancji drzewnej od otaczającego ją środowiska;
metody pośrednie, mające na celu usunięcie lub złagodzenie ujemnych skutków fizykochemicznej aktywności substancji drzewnej.
2. Zwalczanie wad drewna naturalnego wynikających z anatomicznej budowy tkanki drzewnej
Ponieważ danej przez przyrodę anatomicznej budowy naturalnej tkanki drzewnej zmieniać i ulepszać nie można, dlatego do zwalczania tej grupy wad wchodzą jedynie metody pośrednie, zmierzające do usuwania lub łagodzenia ujemnych skutków anatomicznej budowy drewna. W tej grupie wyróżnia się następujące grupy metod::
metody mające na celu zmniejszenie anizotropii mechanicznych właściwości drewna naturalnego;
metody mające na celu poprawienie mechanicznych właściwości normalnie zbudowanej tkanki drewna naturalnego;
metody mające na celu poprawienie mechanicznych właściwości drewna naturalnego obarczonego wadami
Metody bezpośrednie, mające na celu osłabienie fizykochemicznej aktywności substancji drzewnej
Ponieważ usunięcie powinowactwa substancji drzewnej do tlenu atmosferycznego jest w niskich temperaturach zbędne, a w wysokich temperaturach jak dotąd niemożliwe, dlatego omawiana grupa metod ogranicza się w praktyce do zwalczania powinowactwa substancji drzewnej do wody. Celem tej grupy metod jest bezpośrednie zlikwidowanie samego źródła wady, tj. usunięcie lub choćby tylko osłabienie powinowactwa substancji drzewnej do otaczającego ją środowiska.
Spośród metod bezpośredniej hydrofobizacji drewna należy wymienić następujące, częściowo znane od dawna, a częściowo opracowane dopiero w ostatnich latach.
Parzenie drewna – oddziaływanie na drewno gorącą wodą, a zwłaszcza parą wodną o podwyższonym ciśnieniu. Zabieg ten praktycznie zmniejszenia higroskopijności drewna i opiera się na szeroko rozpowszechnionym, choć jeszcze niedostatecznie udokumentowanym przekonaniu, że drewno warzone lub parzone, a następnie wysuszone, wykazuje podczas wtórnego nawilżania zmniejszoną skłonność do wchłaniania wody.
Termiczna hydrofobizacja drewna – polega na ogrzewaniu suchego drewna do temperatury około 260°C, przy możliwie ograniczonym dostępie tlenu. Uzyskuje się w ten sposób wyraźne i trwałe przesunięcie krzywych równowagi higroskopijnej drewna w kierunku niższych wilgotności równoważnych – metoda ta nie znajduje praktycznego zastosowania.
Chemiczna hydrofobizacja drewna – wszystkie te metody, które zmierzają do hydrofobizacji substancji drzewnej przez poddanie jej pewnym trwałym przemianom chemicznym. Wspólną myślą przewodnią tych metod jest:
a) wprowadzenie do tkanki drzewnej pewnych monomerów (np. styrenu);
b) poddanie wprowadzonych do tkanki monomerów polimeryzacji przez wystawienie nasyconego drewna na działanie promieniowania o dużej energii.
Zabiegi te opierają się na założeniu, że powstający w drewnie polimer wiąże się chemicznie ze składnikami drewna, a więc tworzy układ drewno—polimer o charakterze tzw. kopolimeru szczepionego.
W praktyce tylko nieznaczna część wprowadzonego do tkanki monomeru tworzy ze składnikami drewna pożądany kopolimer, a reszta przekształca się w homopolimer, wypełniający przestrzenie wolne w błonach komórkowych.
Niezależnie jednak od tego rodzaju trudności, drewno hydrofobizowane metodą radiacyjnej polimeryzacji nabiera cech materiału, który zajmu jak gdyby pozycję pośrednią między drewnem naturalnym a tworzywem sztucznym. Zachowując w zasadzie swój pierwotny wygląd, drewno takie wykazuje nie tylko zredukowaną do minimum higroskopijncść, lecz także poprawę wielu innych właściwości, takich jak np. wytrzymałość mechaniczna, twardość i odporność na korozję biologiczną.
Z uwagi na wysokie koszty produkcji, drewno hydrofobizowane chemicznie wytwarzane jest w znikomo małych ilościach. Służy ono głównie do wyrobu przyrządów sportowych.
Hydrofobizacja - proces nadawania powierzchniom materiałów hydrofilowych, tj. zdolnych do wchłaniania wody własności hydrofobowych tj. odpychania wody. Hydrofobizację przeprowadza się w celu zapobiegania wnikaniu wody w głąb struktury materiałów.
Higroskopijność - podatność niektórych substancji na przyciąganie wilgoci. Woda ta może pochodzić z pary wodnej znajdującej się w powietrzu, z wilgoci znajdującej się w gruncie, z rosy osadzającej się na powierzchni substancji itp. Higroskopijność występuje wtedy, gdy woda przenika z miejsca kontaktu z materiałem do jego sąsiednich obszarów w głąb.
Anizotropia – wykazywanie odmiennych właściwości (rozszerzalność termiczna, przewodnictwo elektryczne, współczynnik załamania światła, szybkość wzrostu i rozpuszczania kryształu) w zależności od kierunku. Ciała anizotropowe wykazują różne właściwości w zależności od kierunku, w którym dana właściwość jest rozpatrywana
7
Literatura / Konstrukcje Ogólna klasyfikacja wyrobów stolarki budowlanej DRZWI
« dnia: 22 Listopad 2014, 23:10:19 czas Polski »
Ogólna klasyfikacja wyrobów stolarki budowlanej
Do stolarki budowlanej zalicza się okna, drzwi i wrota, okiennice, boazerie, meble do wbudowania, schody drewniane i ścianki działowe oraz podłogi drewniane.
Okna stanowią zamknięcie otworów okiennych i stwarzają możliwość naturalnej wentylacji oraz oświetlenia wnętrz.
Drzwi i wrota umożliwiają komunikację między oddzielnymi pomieszczeniami, izolując je jednocześnie od siebie. W zależności od miejsca, w którym są umieszczone, drzwi mogą być wewnętrzne, zewnętrzne, balkonowe, strychowe i piwniczne.
Meble do wbudowania na stałe połączone ze ścianami budynków spełniają podobną funkcję jak meble ruchome, jednak nie zajmują wierzchni mieszkalnej. Najczęściej są to szafy ścienne oraz pawlacze umieszczane w przedpokojach.
Drewniane okładziny ścienne, zwane boazeriami, wykonuje się dla ozdoby i ochrony ścian przed obijaniem i zabrudzeniem w różnych pomieszczeniach, jak: przedpokoje, sklepy itp.
Schody łączą ze sobą różne poziomy budynków.
Ścianki działowe (przegrody pionowe), mają zadanie dzielić tymczasowo duże pomieszczenia na mniejsze.
Podzespoły i elementy składowe drzwi
Drzwi (rys.1) składają się z następujących podzespołów i elementów:
I Ościeżnica drzwiowa — ogranicza otwór drzwiowy i służy do zamocowania skrzydeł i składa się z:
1 - stojaki — pionowe elementy stanowiące boczne ograniczenie ościeżnicy drzwiowej,
2 - próg — poziomy element stanowiący dolne ograniczenie ościeżnicy drzwiowej,
3 - nadproże — poziomy element stanowiący górne ograniczenie ościeżnicy drzwiowej,
4 - opaska — listwa okalająca ościeżnice w miejscu przylegania do nich tynku (niewidoczna na rysunku).
Drzwi – ruchoma przegroda (zazwyczaj pionowa), element zamykający otwór w ścianie budynku, ściance mebli wraz z konstrukcją niezbędną do umocowania tego elementu.
Element ruchomy drzwi to skrzydło drzwiowe, a nieruchome obramowanie otworu to ościeżnica. Uchwyt, który służy do otwierania i zamykania drzwi to klamka.
Typy drzwi ze względu na przeznaczenie:
wejściowe wewnętrzne — stanowiące zamknięcia otworu budowlanego w ścianie wewnętrznej
wejściowe zewnętrzne — stanowiące zamknięcie otworu budowlanego w ścianie zewnętrznej między otwartą przestrzenią a wnętrzem budynku
Drzwi produkuje się z drewna (litego lub sklejanego z kilku warstw) albo z materiałów drewnopochodnych: płyt wiórowych, pilśniowych, MDF i HDF. Skrzydło może też być pokryte okleiną – laminatem ze sztucznego tworzywa lub fornirem z naturalnego drewna. Laminaty mają kolory imitujące drewno np. buk, orzech, jesion, dąb i mahoń. Mogą być gładkie lub z rysunkiem słojów drewna. Skrzydła są często dekorowane tłoczeniami w kształcie prostokątnych kasetonów lub łuków. Na skrzydła drzwiowe lakierowane nakładane są bezbarwne lakiery lub farby akrylowe.
W drzwi często wkomponowane jest szkło – przezroczyste, matowe, barwione, ornamentowe albo witrażowe. Sprawdza się zwłaszcza w drzwiach prowadzących do pokoi dziennych i wychodzących na ciemny przedpokój. Sypialnie odgradzamy od reszty domu drzwiami pełnymi albo z niewielkimi przeszkleniami. Drzwi do łazienki powinny mieć otwór na dole, umożliwiający wentylację.
Materiały wykorzystywane do pokrywania powierzchni skrzydeł drzwiowych:
– laminaty o bardzo wysokiej odporności na zarysowanie i ścieranie, składające się ze sprasowanych na gorąco warstw. Laminaty te są szczególnie odporne na zadrapania, promieniowanie UV, środki chemiczne. Posiadają naniesioną strukturę drewna przez co są również najbardziej efektowne.
– okleiny drewnopochodne, impregnowane, charakteryzujące się wymaganą odpornością na ścieranie.
– produkty drewnopochodne, najmniej odporne na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania i promienie UV, pokryte jednostronnie lakierem akrylowym.
Rodzaje profili krawędzi skrzydeł drzwiowych – rodzajami profili przylgi:
– estetycznie zaokrąglone krawędzie o promieniu 5 mm. To praktyczne rozwiązanie gwarantujące bezpieczeństwo (głównie dzieci) i jednocześnie łatwiejszą pielęgnację
– proste krawędzie drzwi bezprzylgowych, w których wykorzystuje się m.in. niewidoczne po zamknięciu specjalistyczne zawiasy. Są idealnie dopasowane do ościeżnicy, tworząc z nią jednolitą, estetyczną powierzchnię.
Drzwi wewnętrzne są przegrodą, która jednocześnie dzieli i łączy pomieszczenia, izoluje je termicznie i akustycznie. Dodatkowo powinny harmonizować z wnętrzem pomieszczeń, być bezpieczne, łatwe w obsłudze i posiadać wysoką odporność na intensywne użytkowanie oraz drobne uszkodzenia mechaniczne.
Drzwi płytowo-płycinowe – mają ramę wykonaną z drewna klejonego iglastego oraz płyt drewnopochodnych MDF. Wypełnienie wzmacniające ramę musi zapewniać odpowiednie właściwości akustyczne i termiczne. Najpopularniejsze jest wypełnienie wytwarzane z kartonu o strukturze plastra miodu. Jego największą zaletą jest mały ciężar, minimalizujący całkowitą masę drzwi o typowej szerokości – 80 cm do około 17 kg.
Płyciny – wykonane są z płyt HDF i MDF lakierowanych, malowanych, okleinowanych lub foliowanych. Najpopularniejsze są laminowane płyty HDF, pokryte okleiną celulozową o grubości od 2 do 5 mm, z nadrukiem imitującym różne gatunki i barwy drewna. Jest najtrwalszą powłoką wykończeniową drzwi, ze zwiększoną odpornością na działanie wilgoci i uszkodzenia mechaniczne.
Drzwi płytowe – dostępne są w typowych szerokościach: 60, 70, 80 i 90 cm, z możliwością otwierania uchylnego. Standardowym wyposażeniem skrzydeł drzwi są zawiasy (dwa w skrzydłach do szerokości 80 cm, trzy w skrzydłach 90 cm i szerszych) zamek bębenkowy, klamka. Drzwi mogą być pełne, z elementami tłoczonymi lub z elementami przeszklenia. Rodzaj drzwi zależy od pomieszczenia, w którym mają być stosowane.
Drzwi do łazienki są najczęściej przeszklone małymi szybami. W dolnej części mają otwory wentylacyjne, np. kratkę umożliwiającą grawitacyjne wentylowanie pomieszczenia. Drzwi do sypialni, pokoju dziennego, kuchni przeszklone są na ogół dużymi szybami, obejmującymi 1/3 lub 2/3 płyciny oraz takie, w których szyba zajmuje 4/5 powierzchni skrzydła wraz z małymi przeszkleniami ułożonymi w ozdobny wzór.
Drzwi szklane – są wykonywane z tafli wysokiej jakości szkła hartowanego o grubości 8, 10, 12 mm, o różnej kolorystyce i fakturze. Skrzydła drzwiowe wyposażone są w specjalne, przystosowane do nich okucia ze stali nierdzewnej, tj. klamki, zamki, zawiasy, montowane w otworach wykonanych w określonych miejscach tafli szkła.
Przeszklenia w drzwiach wewnętrznych – są ważnym elementem użytkowym i dekoracyjnym. Naturalne światło dodaje energii i poprawia samopoczucie. Choć skrzydła drzwiowe z przeszkleniami sprawiają wrażenie lżejszych, a wśród niektórych mogą nawet budzić obawę o bezpieczeństwo, nie oznacza to wcale, że są mniej stabilne. W zależności od modelu dostępne są szyby:
- transparentne, - ornamentowe, - hartowane bezpieczne
Szło hartowane bezpieczne jest pięciokrotnie bardziej wytrzymałe od szkła niehartowanego, a w przypadku ewentualnego rozbicia rozpada się na małe cząstki o tępych krawędziach, które minimalizują ryzyko zranienia.
Drzwi dzielą się na cztery główne typy ze względu na sposób otwierania:
rozwieralne – często spotykane i dostępne w największym wyborze, ale wymagające sporo miejsca na otwieranie: lewe – otwieramy je do siebie lewą ręką, zgodnie z ruchem wskazówek zegara; prawe – otwieramy je do siebie prawą ręką, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara,
wahadłowe (jedno- lub dwuskrzydłowe) – zamykają się samoczynnie ruchem wahadłowym,
przesuwne – składają się z jednego lub dwu skrzydeł przesuwanych na szynie. Wygodne zwłaszcza tam, gdzie nie ma miejsca na zamontowanie tradycyjnych drzwi. Kiedy się je otworzy, mogą zachodzić na ścianę lub chować się w niej (ściana musi mieć co najmniej 10 cm),
składane (łamane, harmonijkowe) – po otwarciu składają się i zajmują mało miejsca.
Drzwi można podzielić na rodzaje w zależności od liczby skrzydeł i sposobów ich mocowania oraz w zależności od konstrukcji skrzydeł.
Drzwi płytowe — drzwi, których skrzydło jest płytą powstałą przez dwustronne oklejenie okładziną ramy wraz z wypełnieniem.
Drzwi płycinowe — drzwi, których skrzydło jest ramą wypełnioną płyciną lub płycinami.
Drzwi i wrota kryte klepkami — drzwi i wrota, których skrzydło jest ramą wypełnioną lub pokrytą klepkami.
Drzwi i wrota deskowe — drzwi i wrota, których skrzydła są wykonane z desek łączonych poprzeczkami i ewentualnie zastrzałem.
Drzwi listwowe (ażurowe) — drzwi, których skrzydło jest wykonane z listew połączonych poprzeczkami i zastrzałem w taki sposób, że między listwami znajdują się wolne przestrzenie.
Drzwi i wrota z naświetlem — drzwi i wrota, które mają część szklaną stałą lub otwieraną, usytuowaną między ślemieniem i nadprożem.
Drzwi jednodzielne — drzwi z jednym skrzydłem.
Drzwi i wrota dwudzielne — drzwi i wrota z dwoma skrzydłami.
Drzwi i wrota rozwierane — drzwi i wrota, których skrzydło jest otwierane przez obrót względem osi pionowej przechodzącej przez boczną krawędź skrzydła.
Drzwi dwudzielne rozwierane prawe — drzwi, których skrzydło otwierane w pierwszej kolejności jest skrzydłem prawym.
Drzwi dwudzielne rozwierane lewe — drzwi, których skrzydło otwierane w pierwszej kolejności jest skrzydłem lewym.
Drzwi wahadłowe — drzwi ze skrzydłem otwieranym, którego obrót względem osi pionowej przechodzącej przez boczną krawędź skrzydła jest możliwy w obie strony ściany. Drzwi zamykają się samoczynnie ruchem wahadłowym.
Drzwi i wrota przesuwane — drzwi i wrota otwierane przez przesuwanie skrzydeł w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny ściany.
Drzwi obrotowe — drzwi, których skrzydła są osadzone na jednej osi pionowej będącą jednocześnie osią obrotu skrzydeł.
Do stolarki budowlanej zalicza się okna, drzwi i wrota, okiennice, boazerie, meble do wbudowania, schody drewniane i ścianki działowe oraz podłogi drewniane.
Okna stanowią zamknięcie otworów okiennych i stwarzają możliwość naturalnej wentylacji oraz oświetlenia wnętrz.
Drzwi i wrota umożliwiają komunikację między oddzielnymi pomieszczeniami, izolując je jednocześnie od siebie. W zależności od miejsca, w którym są umieszczone, drzwi mogą być wewnętrzne, zewnętrzne, balkonowe, strychowe i piwniczne.
Meble do wbudowania na stałe połączone ze ścianami budynków spełniają podobną funkcję jak meble ruchome, jednak nie zajmują wierzchni mieszkalnej. Najczęściej są to szafy ścienne oraz pawlacze umieszczane w przedpokojach.
Drewniane okładziny ścienne, zwane boazeriami, wykonuje się dla ozdoby i ochrony ścian przed obijaniem i zabrudzeniem w różnych pomieszczeniach, jak: przedpokoje, sklepy itp.
Schody łączą ze sobą różne poziomy budynków.
Ścianki działowe (przegrody pionowe), mają zadanie dzielić tymczasowo duże pomieszczenia na mniejsze.
Podzespoły i elementy składowe drzwi
Drzwi (rys.1) składają się z następujących podzespołów i elementów:
I Ościeżnica drzwiowa — ogranicza otwór drzwiowy i służy do zamocowania skrzydeł i składa się z:
1 - stojaki — pionowe elementy stanowiące boczne ograniczenie ościeżnicy drzwiowej,
2 - próg — poziomy element stanowiący dolne ograniczenie ościeżnicy drzwiowej,
3 - nadproże — poziomy element stanowiący górne ograniczenie ościeżnicy drzwiowej,
4 - opaska — listwa okalająca ościeżnice w miejscu przylegania do nich tynku (niewidoczna na rysunku).
Drzwi – ruchoma przegroda (zazwyczaj pionowa), element zamykający otwór w ścianie budynku, ściance mebli wraz z konstrukcją niezbędną do umocowania tego elementu.
Element ruchomy drzwi to skrzydło drzwiowe, a nieruchome obramowanie otworu to ościeżnica. Uchwyt, który służy do otwierania i zamykania drzwi to klamka.
Typy drzwi ze względu na przeznaczenie:
wejściowe wewnętrzne — stanowiące zamknięcia otworu budowlanego w ścianie wewnętrznej
wejściowe zewnętrzne — stanowiące zamknięcie otworu budowlanego w ścianie zewnętrznej między otwartą przestrzenią a wnętrzem budynku
Drzwi produkuje się z drewna (litego lub sklejanego z kilku warstw) albo z materiałów drewnopochodnych: płyt wiórowych, pilśniowych, MDF i HDF. Skrzydło może też być pokryte okleiną – laminatem ze sztucznego tworzywa lub fornirem z naturalnego drewna. Laminaty mają kolory imitujące drewno np. buk, orzech, jesion, dąb i mahoń. Mogą być gładkie lub z rysunkiem słojów drewna. Skrzydła są często dekorowane tłoczeniami w kształcie prostokątnych kasetonów lub łuków. Na skrzydła drzwiowe lakierowane nakładane są bezbarwne lakiery lub farby akrylowe.
W drzwi często wkomponowane jest szkło – przezroczyste, matowe, barwione, ornamentowe albo witrażowe. Sprawdza się zwłaszcza w drzwiach prowadzących do pokoi dziennych i wychodzących na ciemny przedpokój. Sypialnie odgradzamy od reszty domu drzwiami pełnymi albo z niewielkimi przeszkleniami. Drzwi do łazienki powinny mieć otwór na dole, umożliwiający wentylację.
Materiały wykorzystywane do pokrywania powierzchni skrzydeł drzwiowych:
– laminaty o bardzo wysokiej odporności na zarysowanie i ścieranie, składające się ze sprasowanych na gorąco warstw. Laminaty te są szczególnie odporne na zadrapania, promieniowanie UV, środki chemiczne. Posiadają naniesioną strukturę drewna przez co są również najbardziej efektowne.
– okleiny drewnopochodne, impregnowane, charakteryzujące się wymaganą odpornością na ścieranie.
– produkty drewnopochodne, najmniej odporne na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania i promienie UV, pokryte jednostronnie lakierem akrylowym.
Rodzaje profili krawędzi skrzydeł drzwiowych – rodzajami profili przylgi:
– estetycznie zaokrąglone krawędzie o promieniu 5 mm. To praktyczne rozwiązanie gwarantujące bezpieczeństwo (głównie dzieci) i jednocześnie łatwiejszą pielęgnację
– proste krawędzie drzwi bezprzylgowych, w których wykorzystuje się m.in. niewidoczne po zamknięciu specjalistyczne zawiasy. Są idealnie dopasowane do ościeżnicy, tworząc z nią jednolitą, estetyczną powierzchnię.
Drzwi wewnętrzne są przegrodą, która jednocześnie dzieli i łączy pomieszczenia, izoluje je termicznie i akustycznie. Dodatkowo powinny harmonizować z wnętrzem pomieszczeń, być bezpieczne, łatwe w obsłudze i posiadać wysoką odporność na intensywne użytkowanie oraz drobne uszkodzenia mechaniczne.
Drzwi płytowo-płycinowe – mają ramę wykonaną z drewna klejonego iglastego oraz płyt drewnopochodnych MDF. Wypełnienie wzmacniające ramę musi zapewniać odpowiednie właściwości akustyczne i termiczne. Najpopularniejsze jest wypełnienie wytwarzane z kartonu o strukturze plastra miodu. Jego największą zaletą jest mały ciężar, minimalizujący całkowitą masę drzwi o typowej szerokości – 80 cm do około 17 kg.
Płyciny – wykonane są z płyt HDF i MDF lakierowanych, malowanych, okleinowanych lub foliowanych. Najpopularniejsze są laminowane płyty HDF, pokryte okleiną celulozową o grubości od 2 do 5 mm, z nadrukiem imitującym różne gatunki i barwy drewna. Jest najtrwalszą powłoką wykończeniową drzwi, ze zwiększoną odpornością na działanie wilgoci i uszkodzenia mechaniczne.
Drzwi płytowe – dostępne są w typowych szerokościach: 60, 70, 80 i 90 cm, z możliwością otwierania uchylnego. Standardowym wyposażeniem skrzydeł drzwi są zawiasy (dwa w skrzydłach do szerokości 80 cm, trzy w skrzydłach 90 cm i szerszych) zamek bębenkowy, klamka. Drzwi mogą być pełne, z elementami tłoczonymi lub z elementami przeszklenia. Rodzaj drzwi zależy od pomieszczenia, w którym mają być stosowane.
Drzwi do łazienki są najczęściej przeszklone małymi szybami. W dolnej części mają otwory wentylacyjne, np. kratkę umożliwiającą grawitacyjne wentylowanie pomieszczenia. Drzwi do sypialni, pokoju dziennego, kuchni przeszklone są na ogół dużymi szybami, obejmującymi 1/3 lub 2/3 płyciny oraz takie, w których szyba zajmuje 4/5 powierzchni skrzydła wraz z małymi przeszkleniami ułożonymi w ozdobny wzór.
Drzwi szklane – są wykonywane z tafli wysokiej jakości szkła hartowanego o grubości 8, 10, 12 mm, o różnej kolorystyce i fakturze. Skrzydła drzwiowe wyposażone są w specjalne, przystosowane do nich okucia ze stali nierdzewnej, tj. klamki, zamki, zawiasy, montowane w otworach wykonanych w określonych miejscach tafli szkła.
Przeszklenia w drzwiach wewnętrznych – są ważnym elementem użytkowym i dekoracyjnym. Naturalne światło dodaje energii i poprawia samopoczucie. Choć skrzydła drzwiowe z przeszkleniami sprawiają wrażenie lżejszych, a wśród niektórych mogą nawet budzić obawę o bezpieczeństwo, nie oznacza to wcale, że są mniej stabilne. W zależności od modelu dostępne są szyby:
- transparentne, - ornamentowe, - hartowane bezpieczne
Szło hartowane bezpieczne jest pięciokrotnie bardziej wytrzymałe od szkła niehartowanego, a w przypadku ewentualnego rozbicia rozpada się na małe cząstki o tępych krawędziach, które minimalizują ryzyko zranienia.
Drzwi dzielą się na cztery główne typy ze względu na sposób otwierania:
rozwieralne – często spotykane i dostępne w największym wyborze, ale wymagające sporo miejsca na otwieranie: lewe – otwieramy je do siebie lewą ręką, zgodnie z ruchem wskazówek zegara; prawe – otwieramy je do siebie prawą ręką, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara,
wahadłowe (jedno- lub dwuskrzydłowe) – zamykają się samoczynnie ruchem wahadłowym,
przesuwne – składają się z jednego lub dwu skrzydeł przesuwanych na szynie. Wygodne zwłaszcza tam, gdzie nie ma miejsca na zamontowanie tradycyjnych drzwi. Kiedy się je otworzy, mogą zachodzić na ścianę lub chować się w niej (ściana musi mieć co najmniej 10 cm),
składane (łamane, harmonijkowe) – po otwarciu składają się i zajmują mało miejsca.
Drzwi można podzielić na rodzaje w zależności od liczby skrzydeł i sposobów ich mocowania oraz w zależności od konstrukcji skrzydeł.
Drzwi płytowe — drzwi, których skrzydło jest płytą powstałą przez dwustronne oklejenie okładziną ramy wraz z wypełnieniem.
Drzwi płycinowe — drzwi, których skrzydło jest ramą wypełnioną płyciną lub płycinami.
Drzwi i wrota kryte klepkami — drzwi i wrota, których skrzydło jest ramą wypełnioną lub pokrytą klepkami.
Drzwi i wrota deskowe — drzwi i wrota, których skrzydła są wykonane z desek łączonych poprzeczkami i ewentualnie zastrzałem.
Drzwi listwowe (ażurowe) — drzwi, których skrzydło jest wykonane z listew połączonych poprzeczkami i zastrzałem w taki sposób, że między listwami znajdują się wolne przestrzenie.
Drzwi i wrota z naświetlem — drzwi i wrota, które mają część szklaną stałą lub otwieraną, usytuowaną między ślemieniem i nadprożem.
Drzwi jednodzielne — drzwi z jednym skrzydłem.
Drzwi i wrota dwudzielne — drzwi i wrota z dwoma skrzydłami.
Drzwi i wrota rozwierane — drzwi i wrota, których skrzydło jest otwierane przez obrót względem osi pionowej przechodzącej przez boczną krawędź skrzydła.
Drzwi dwudzielne rozwierane prawe — drzwi, których skrzydło otwierane w pierwszej kolejności jest skrzydłem prawym.
Drzwi dwudzielne rozwierane lewe — drzwi, których skrzydło otwierane w pierwszej kolejności jest skrzydłem lewym.
Drzwi wahadłowe — drzwi ze skrzydłem otwieranym, którego obrót względem osi pionowej przechodzącej przez boczną krawędź skrzydła jest możliwy w obie strony ściany. Drzwi zamykają się samoczynnie ruchem wahadłowym.
Drzwi i wrota przesuwane — drzwi i wrota otwierane przez przesuwanie skrzydeł w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny ściany.
Drzwi obrotowe — drzwi, których skrzydła są osadzone na jednej osi pionowej będącą jednocześnie osią obrotu skrzydeł.
8
Przedstaw się na Domidrewno / Witam wszystkich bardzo serdecznie.
« dnia: 22 Listopad 2014, 22:34:46 czas Polski »
Witam wszystkich, nazywam się Marcin Bździuch mam 18 Lat Drewno to moja pasja.
Obecnie jestem uczniem Technikum technologi drewna w Jeleniej Górze i prowadzę swojego fanpage.
O to kilka adresów do strony:
https://www.facebook.com/DrewnoPasjaTworzenia
https://plus.google.com/111048504606840462809/posts
https://www.youtube.com/channel/UCAcKGbzrHcVc9PxeC79UmDg
Mieszkam obecnie w Leśnej malownicza miejscowość (okolice Zamku Czocha) prace z drewnem zawsze mnie fascynowała, od naj młodych lat z tatą coś majsterkowałem. w 2010 roku pojąłem się pracy jako pomocnik w stolarni która produkuje meble do Niemiec z drewna litego. Od 2 lat wykonuję usługi z drewna. Mam może i niewielkie doświadczenie ale stale powiększam je jak i swoją wiedzę.
Podsyłam kilka linków do moich najciekawszych prac:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.451376401660716.1073741856.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.397057147092642.1073741854.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.375042965960727.1073741850.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.313400172125007.1073741845.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.243384855793206.1073741843.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.238678109597214.1073741840.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.226061220858903.1073741829.226053687526323&type=3
Po ukończeniu szkoły chcę utworzyć swoją firmę i zacząć pracę na rynku Stolarsko-ciesielskim.
Interesuje mnie drewno, narzędzia, obróbka, wszystko co związane z drewnem.
Wielki szacunek dla całej ekipy Dom I Drewno , oraz dla was wszystkich zapaleńców drewna.
Pozdrawiam serdecznie Marcin (DPT)
Obecnie jestem uczniem Technikum technologi drewna w Jeleniej Górze i prowadzę swojego fanpage.
O to kilka adresów do strony:
https://www.facebook.com/DrewnoPasjaTworzenia
https://plus.google.com/111048504606840462809/posts
https://www.youtube.com/channel/UCAcKGbzrHcVc9PxeC79UmDg
Mieszkam obecnie w Leśnej malownicza miejscowość (okolice Zamku Czocha) prace z drewnem zawsze mnie fascynowała, od naj młodych lat z tatą coś majsterkowałem. w 2010 roku pojąłem się pracy jako pomocnik w stolarni która produkuje meble do Niemiec z drewna litego. Od 2 lat wykonuję usługi z drewna. Mam może i niewielkie doświadczenie ale stale powiększam je jak i swoją wiedzę.
Podsyłam kilka linków do moich najciekawszych prac:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.451376401660716.1073741856.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.397057147092642.1073741854.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.375042965960727.1073741850.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.313400172125007.1073741845.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.243384855793206.1073741843.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.238678109597214.1073741840.226053687526323&type=3
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.226061220858903.1073741829.226053687526323&type=3
Po ukończeniu szkoły chcę utworzyć swoją firmę i zacząć pracę na rynku Stolarsko-ciesielskim.
Interesuje mnie drewno, narzędzia, obróbka, wszystko co związane z drewnem.
Wielki szacunek dla całej ekipy Dom I Drewno , oraz dla was wszystkich zapaleńców drewna.
Pozdrawiam serdecznie Marcin (DPT)
9
Bezpieczeństwo i higiena pracy / Higiena i bezpieczeństwo pracy na stanowisku roboczym
« dnia: 04 Maj 2014, 00:53:27 czas Polski »
Higiena i bezpieczeństwo pracy na stanowisku roboczym
Obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia pracy, powinny spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, bezpieczeństwa użytkowania, bezpieczeństwa pożarowego oraz ochrony środowiska. Układ funkcjonalny powinien być dostosowany do rodzaju prowadzonej działalności i liczby zatrudnionych pracowników.
Budowę nowych, modernizację lub rozbudowę dotychczasowych obiektów powinno się prowadzić na podstawie projektu pozytywnie zaopiniowanego pod względem zgodności z wymaganiami:
przez rzeczoznawcę do spraw BHP uprawnionego przez Głównego Inspektora Pracy
przez właściwą ze względu na lokalizację komendę Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej
przez rzeczoznawcę do spraw higieniczno-sanitarnych
O zamiarze przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego należy powiadomić: Państwową Inspekcję Pracy, Państwową Inspekcję Sanitarną, Inspekcję Ochrony Środowiska i Państwową Straż Pożarną, które powinny wydać oświadczenie o braku sprzeciwu lub uwag co do przyszłego użytkowania obiektu.
Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W szczególności powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny być dostosowane do rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach.
Minimalna wysokość pomieszczeń, jeżeli mogą występować w nich czynniki szkodliwe dla zdrowia - powinna wynosić 3,3 m w świetle.
W pomieszczeniach pracy czasowej, tj. takich, w których pracownicy przebywają od 2 do 4 godzin w ciągu jednej doby, dopuszcza się wysokość pomieszczenia wynoszącą co najmniej 2,5 m w świetle.
Kubatura i powierzchnia pomieszczeń: na każdego pracownika jednocześnie zatrudnionego w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m³ wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m² wolnej powierzchni podłogi, nie zajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.
Wymiary otworów drzwiowych (bram) powinny umożliwiać swobodny przejazd środków transportu wewnętrznego wraz z ładunkami oraz przejście ludzi. Dojścia do bram i drzwi powinny być stale wolne, a pomiędzy pomieszczeniami nie powinno być progów.
Podłogi w pomieszczeniach pracy powinny być: równe i z materiału nie wytwarzającego pyłu, niepalnego i będącego złym przewodnikiem ciepła. Podłogi powinny być systematycznie zraszane (w celu zmniejszenia stężenia pyłu w powietrzu i zwiększenia wilgotności pyłu, trocin, wiórów)
Wentylacja: we wszystkich pomieszczeniach produkcyjnych zakładów przetwórstwa drewna należy zapewnić wentylację naturalną i mechaniczną. Wentylację naturalną mogą stanowić odpowiednio usytuowane otwory okienne, dachowe oraz kanały wentylacyjne. W pomieszczeniu pracy oprócz wentylacji naturalnej należy stosować wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną (ogólną i miejscową). W pomieszczeniach zagrożonych wybuchem urządzenia wentylacyjne powinny być wykonane w sposób przeciwwybuchowy. W pomieszczeniach stolarni, w zależności od potrzeb stosujemy wentylację ogólną i wentylację miejscową (odciągi wiórów). Szacuje się, że na każdy m² powierzchni pomieszczenia pracy powinno się doprowadzić, co najmniej 18 m³ powietrza na godzinę. Wskazane jest wyposażenie pomieszczeń pracy w odkurzacze przemysłowe – usuwanie nagromadzonego pyłu szczotką lub sprężonym powietrzem nie powinno być stosowane.
Oświetlenie: w pomieszczeniach stałej pracy, tj. takich, w których pracownik przebywa co najmniej 4 godziny dziennie, powinno być zapewnione oświetlenie naturalne. Oznacza to, że w takim pomieszczeniu powinny być otwory (okna, świetliki), które umożliwiają bezpośredni dopływ światła dziennego. Wielkość tych otworów powinna być adekwatna do powierzchni pomieszczenia.
Stosunek powierzchni otworów okiennych lub dachowych do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8 — oznacza to, że na l m² otworu powinno przypadać 8 m² powierzchni podłogi. W innych pomieszczeniach, gdzie nie ma stałych stanowisk pracy, ten stosunek może wynosić 1:12.
W przypadku oświetlenia naturalnego powinna być zapewniona możliwość otwierania okien i świetlików z poziomu podłogi oraz bezpiecznego mycia lub czyszczenia szyb zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz. Aby zapobiec olśnienie przez promienie słoneczne można stosować szyby ze szkła rozpraszającego, żaluzje lub zasłony.
Pomieszczenia pracy powinny mieć również oświetlenie elektryczne ogólne, a w przypadku dużego obciążenia pracą wzrokową, dodatkowe oświetlenie miejscowe. Minimalne natężenie oświetlenia elektrycznego zależy od rodzaju pomieszczenia i wykonywanych czynności.
Właściwe oświetlenie ogólne i miejscowe ma znaczący wpływ na bezpieczne wykonywanie prac stolarskich. Zmniejsza zagrożenie wypadkowe, zmęczenie wzroku i napięcie nerwowe, a także poprawia samopoczucie pracowników oraz wydajność i jakość ich pracy.
Przy oświetleniu elektrycznym należy zapewnić równomierność i odpowiednie natężenie oświetlenia. Natężenie oświetlenia w stolarniach powinno wynosić, co najmniej:
200 lx -przy „zgrubnych” pracach ręcznych,
300 lx -przy dokładniejszych pracach ręcznych, jak klejenie, okleinowanie, obsłudze obrabiarek,
500 lx -przy pracach wykończeniowych, jak np. polerowanie.
Należy tak dobrać źródła światła i ich położenie, aby zapobiec olśnieniu oraz efektowi stroboskopowemu, powodującemu złudzenie, że narzędzie (frez, wał nożowy) jest nieruchome, chociaż w rzeczywistości wiruje.
Ogrzewanie: W pomieszczeniach pracy powinny być zainstalowane urządzenia grzewcze.
W pomieszczeniach produkcyjnych należy utrzymywać temperaturę dostosowaną do rodzaju wykonywanej pracy, lecz nie niższą niż 14 °C. Wybór urządzeń grzewczych nie może być przypadkowy, np. w pomieszczeniach warsztatowych, gdzie są stosowane substancje i materiały palne, nie wolno stosować urządzeń grzewczych z otwartym paleniskiem, np. piecyków.
STOLARNIE
nie powinny być urządzane w piwnicach lub na strychach budynków
na jednego pracownika powinno przypadać minimum 2 m² wolnej powierzchni podłogi i 13 m³ wolnej objętości pomieszczenia
ich minimalna wysokość powinna wynosić 3,3 m
szerokość drzwi nie powinna być mniejsza od 1,2 m, a wysokość od 2 m; drzwi wewnętrzne powinny się otwierać w kierunku wyjść ogólnych, a drzwi wyjść ogólnych na zewnątrz
podłoga w stolarni powinna być równa, o dobrej przyczepności
nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie, a w miejscach, w których może występować zaleganie pyłów - powinny być ażurowe. Schody muszą być zabezpieczone poręczami
pomieszczenia stolarni ze względu na wydzielanie się szkodliwych zanieczyszczeń (pyłu drzewnego, oparów lakieru) powinny być oddzielone możliwie szczelnie od innych pomieszczeń
powinna być zapewniona możliwość usuwania osiadającego pyłu ze ścian i stropu
instalacje elektryczne powinny odpowiadać określonym warunkom; wszelkie nieprawidłowości, a zwłaszcza uszkodzenia w instalacjach elektrycznych stwarzają zagrożenie nie tylko porażeniem prądem, ale również pożarem, wybuchem
powinny być zapewnione odpowiednie warunki ewakuacji w razie pożaru lub wybuchu, tj.:
droga ewakuacyjna
Obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia pracy, powinny spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, bezpieczeństwa użytkowania, bezpieczeństwa pożarowego oraz ochrony środowiska. Układ funkcjonalny powinien być dostosowany do rodzaju prowadzonej działalności i liczby zatrudnionych pracowników.
Budowę nowych, modernizację lub rozbudowę dotychczasowych obiektów powinno się prowadzić na podstawie projektu pozytywnie zaopiniowanego pod względem zgodności z wymaganiami:
przez rzeczoznawcę do spraw BHP uprawnionego przez Głównego Inspektora Pracy
przez właściwą ze względu na lokalizację komendę Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej
przez rzeczoznawcę do spraw higieniczno-sanitarnych
O zamiarze przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego należy powiadomić: Państwową Inspekcję Pracy, Państwową Inspekcję Sanitarną, Inspekcję Ochrony Środowiska i Państwową Straż Pożarną, które powinny wydać oświadczenie o braku sprzeciwu lub uwag co do przyszłego użytkowania obiektu.
Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W szczególności powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny być dostosowane do rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach.
Minimalna wysokość pomieszczeń, jeżeli mogą występować w nich czynniki szkodliwe dla zdrowia - powinna wynosić 3,3 m w świetle.
W pomieszczeniach pracy czasowej, tj. takich, w których pracownicy przebywają od 2 do 4 godzin w ciągu jednej doby, dopuszcza się wysokość pomieszczenia wynoszącą co najmniej 2,5 m w świetle.
Kubatura i powierzchnia pomieszczeń: na każdego pracownika jednocześnie zatrudnionego w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m³ wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m² wolnej powierzchni podłogi, nie zajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.
Wymiary otworów drzwiowych (bram) powinny umożliwiać swobodny przejazd środków transportu wewnętrznego wraz z ładunkami oraz przejście ludzi. Dojścia do bram i drzwi powinny być stale wolne, a pomiędzy pomieszczeniami nie powinno być progów.
Podłogi w pomieszczeniach pracy powinny być: równe i z materiału nie wytwarzającego pyłu, niepalnego i będącego złym przewodnikiem ciepła. Podłogi powinny być systematycznie zraszane (w celu zmniejszenia stężenia pyłu w powietrzu i zwiększenia wilgotności pyłu, trocin, wiórów)
Wentylacja: we wszystkich pomieszczeniach produkcyjnych zakładów przetwórstwa drewna należy zapewnić wentylację naturalną i mechaniczną. Wentylację naturalną mogą stanowić odpowiednio usytuowane otwory okienne, dachowe oraz kanały wentylacyjne. W pomieszczeniu pracy oprócz wentylacji naturalnej należy stosować wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną (ogólną i miejscową). W pomieszczeniach zagrożonych wybuchem urządzenia wentylacyjne powinny być wykonane w sposób przeciwwybuchowy. W pomieszczeniach stolarni, w zależności od potrzeb stosujemy wentylację ogólną i wentylację miejscową (odciągi wiórów). Szacuje się, że na każdy m² powierzchni pomieszczenia pracy powinno się doprowadzić, co najmniej 18 m³ powietrza na godzinę. Wskazane jest wyposażenie pomieszczeń pracy w odkurzacze przemysłowe – usuwanie nagromadzonego pyłu szczotką lub sprężonym powietrzem nie powinno być stosowane.
Oświetlenie: w pomieszczeniach stałej pracy, tj. takich, w których pracownik przebywa co najmniej 4 godziny dziennie, powinno być zapewnione oświetlenie naturalne. Oznacza to, że w takim pomieszczeniu powinny być otwory (okna, świetliki), które umożliwiają bezpośredni dopływ światła dziennego. Wielkość tych otworów powinna być adekwatna do powierzchni pomieszczenia.
Stosunek powierzchni otworów okiennych lub dachowych do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8 — oznacza to, że na l m² otworu powinno przypadać 8 m² powierzchni podłogi. W innych pomieszczeniach, gdzie nie ma stałych stanowisk pracy, ten stosunek może wynosić 1:12.
W przypadku oświetlenia naturalnego powinna być zapewniona możliwość otwierania okien i świetlików z poziomu podłogi oraz bezpiecznego mycia lub czyszczenia szyb zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz. Aby zapobiec olśnienie przez promienie słoneczne można stosować szyby ze szkła rozpraszającego, żaluzje lub zasłony.
Pomieszczenia pracy powinny mieć również oświetlenie elektryczne ogólne, a w przypadku dużego obciążenia pracą wzrokową, dodatkowe oświetlenie miejscowe. Minimalne natężenie oświetlenia elektrycznego zależy od rodzaju pomieszczenia i wykonywanych czynności.
Właściwe oświetlenie ogólne i miejscowe ma znaczący wpływ na bezpieczne wykonywanie prac stolarskich. Zmniejsza zagrożenie wypadkowe, zmęczenie wzroku i napięcie nerwowe, a także poprawia samopoczucie pracowników oraz wydajność i jakość ich pracy.
Przy oświetleniu elektrycznym należy zapewnić równomierność i odpowiednie natężenie oświetlenia. Natężenie oświetlenia w stolarniach powinno wynosić, co najmniej:
200 lx -przy „zgrubnych” pracach ręcznych,
300 lx -przy dokładniejszych pracach ręcznych, jak klejenie, okleinowanie, obsłudze obrabiarek,
500 lx -przy pracach wykończeniowych, jak np. polerowanie.
Należy tak dobrać źródła światła i ich położenie, aby zapobiec olśnieniu oraz efektowi stroboskopowemu, powodującemu złudzenie, że narzędzie (frez, wał nożowy) jest nieruchome, chociaż w rzeczywistości wiruje.
Ogrzewanie: W pomieszczeniach pracy powinny być zainstalowane urządzenia grzewcze.
W pomieszczeniach produkcyjnych należy utrzymywać temperaturę dostosowaną do rodzaju wykonywanej pracy, lecz nie niższą niż 14 °C. Wybór urządzeń grzewczych nie może być przypadkowy, np. w pomieszczeniach warsztatowych, gdzie są stosowane substancje i materiały palne, nie wolno stosować urządzeń grzewczych z otwartym paleniskiem, np. piecyków.
STOLARNIE
nie powinny być urządzane w piwnicach lub na strychach budynków
na jednego pracownika powinno przypadać minimum 2 m² wolnej powierzchni podłogi i 13 m³ wolnej objętości pomieszczenia
ich minimalna wysokość powinna wynosić 3,3 m
szerokość drzwi nie powinna być mniejsza od 1,2 m, a wysokość od 2 m; drzwi wewnętrzne powinny się otwierać w kierunku wyjść ogólnych, a drzwi wyjść ogólnych na zewnątrz
podłoga w stolarni powinna być równa, o dobrej przyczepności
nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie, a w miejscach, w których może występować zaleganie pyłów - powinny być ażurowe. Schody muszą być zabezpieczone poręczami
pomieszczenia stolarni ze względu na wydzielanie się szkodliwych zanieczyszczeń (pyłu drzewnego, oparów lakieru) powinny być oddzielone możliwie szczelnie od innych pomieszczeń
powinna być zapewniona możliwość usuwania osiadającego pyłu ze ścian i stropu
instalacje elektryczne powinny odpowiadać określonym warunkom; wszelkie nieprawidłowości, a zwłaszcza uszkodzenia w instalacjach elektrycznych stwarzają zagrożenie nie tylko porażeniem prądem, ale również pożarem, wybuchem
powinny być zapewnione odpowiednie warunki ewakuacji w razie pożaru lub wybuchu, tj.:
droga ewakuacyjna
10
Strugi / Odp: Strug ręczny elektryczny
« dnia: 08 Grudzień 2013, 02:32:24 czas Polski »
Strug ręczny elektryczny używam wtedy kiedy mam do obrobienia zestrugania jakieś belki super sprawa jak szybko można fazować belki, czopy tez obrabiałem tak jak na filmiku jarka, powiem tak efekt końcowy wyśmienity nic do poprawiania. przydatna rzecz w każdym warsztacie.
11
Frezarki / Odp: Frezarka do połączeń jaka ??? ZAKUPY
« dnia: 08 Grudzień 2013, 02:18:53 czas Polski »Hmmm, powiem tak:
- jeśli meble z płyty to tylko zwykła lamelownica i tanie, łatwo dostępne lamelki, albo nawet do mebli to kołkownica Mafell.
- jeśli meble z drewna, unikatowe, jednostkowe konstrukcje, krzesła, stoły, stelaże czyli jednym słowem do stolarstwa, a nie do meblarstwa to tylko domino.
Powiem tak, domino zmieni Twoje życiechociaż zanim je kupiłem miałem lamelownice i też zmieniła moje podejście do wielu rzeczy
Domino to wyższy poziom stolarstwa
Każde z tych rozwiązań ma swoje plusy dodatnie i plusy ujemne, dużo by wymieniać, a potem i tak okazałoby się, że nie o wszystkim wspomnieliśmy
Własnie nie mam zamiaru robić jakiś masówek lecz unikatowe drewniane meble wszystko z litego drewna << Domino>> może się nadawać do tego idealnie. Odnosząc się do filmu jarka fajny sprzęt kto miał z im styczność? Kultura pracy, funkcjonalność, o precyzji festool to już wiem ciekawy sprzęt.
12
Frezarki / Odp: Frezarka do połączeń jaka ??? ZAKUPY
« dnia: 07 Grudzień 2013, 23:41:46 czas Polski »
Co jest bardziej uniwersalne w meblarstwie (meble drewniane lite) domino czy lamelo który z tych sposobów frezowania jest szybszy z własnego doświadczenia ?
13
Frezarki / Odp: Frezarka do połączeń jaka ??? ZAKUPY
« dnia: 07 Grudzień 2013, 23:02:11 czas Polski »
teraz pojawia się pytanie która ? i czy warto wydać 3 tyś na prawdziwą lamello?
14
Frezarki / Odp: Frezarka do połączeń jaka ??? ZAKUPY
« dnia: 07 Grudzień 2013, 22:27:03 czas Polski »
Potrzebuję frezarkę do mebli ale tak czasem do innych rzeczy jakieś ramy do obrazów itp
15
Frezarki / Frezarka do połączeń jaka ??? ZAKUPY
« dnia: 07 Grudzień 2013, 21:39:16 czas Polski »
Witam przymierzam się do zakupu frezarki do połączeń mam dwa warianty albo lamelowanie albo domino, co o tym sądzicie kto na czym paruje jak się sprawują wady zalety.
Przedstawiam kilka moich wariantów na którymi myślałem.
bosch
Frezarka do łączników płaskich GFF 22 A
Makita
FREZARKA DO ROWKÓW PJ7000
dewalt
DW682K
Frezarka do wpustów typu „lamello”
festool
Frezarka do połączeń DOMINO DF 500
lamello
Classic X
Piszcie co o tym sądzicie które leprze i dlaczego dodam że mój budżet jest na tyle duży że stać mnie na każdą z tych frezarek.
Pozdrawiam
Przedstawiam kilka moich wariantów na którymi myślałem.
bosch
Frezarka do łączników płaskich GFF 22 A
Makita
FREZARKA DO ROWKÓW PJ7000
dewalt
DW682K
Frezarka do wpustów typu „lamello”
festool
Frezarka do połączeń DOMINO DF 500
lamello
Classic X
Piszcie co o tym sądzicie które leprze i dlaczego dodam że mój budżet jest na tyle duży że stać mnie na każdą z tych frezarek.
Pozdrawiam
Strony: [1] 2